Adriaan Mostert en Dick Sluiter, ontfermen zich met de Stichting Vrienden van de kerk van Windesheim over het onderhoud van het horizonbepalende gebouw waar je vanuit de bovenzaal van de kerk heb je dan ook een fraai uitzicht, over de omliggende landerijen, waaronder landgoed Windesheim, hebt. Nu zijn het onderhoud en de verwarming van het gebouw zaken die de kerkgemeente op hoge kosten jagen. Twee mannen die daar alles van weten zijn Adriaan Mostert en Dick Sluiter. Ze zijn lid van de Jeruzalemkerkgemeente in Zwolle, maar zijn natuurlijk regelmatig in Windesheim te vinden. Adriaan woont in een historisch pand in Schelle en Dick is als bouwkundige bij Vitens verantwoordelijk voor het onderhoud van watertorens en andere monumentale gebouwen. Adriaan: ,,Als kerken en andere historische gebouwen verpauperen, gaat ons dat aan het hart.” In 2015 is de Stichting Vrienden van de kerk van Windesheim opgericht, waar Adriaan voorzitter en Dick secretaris van is. Samen met andere bestuursleden uit Windesheim en omgeving zetten zij zich in voor het behoud van de kerk, de kosterswoning en de pastorie van Windesheim. Adriaan: ,,De Hervormde Gemeente van Windesheim heeft de kerk gelukkig nog gewoon in gebruik. Er woont een eigen dominee in de pastorie, een koster in de kosterswoning en elke zondag worden er twee diensten gehouden. Uiteraard betalen de leden van de kerk een kerkelijke bijdrage, ook voor hun gebouw.” Windesheimers en eenieder met een warm hart voor oude kerken kunnen vriend van de Stichting worden en zo met hun donatie bijdragen aan het behoud van de gebouwen. Dick: ,,Het onderhoud van zo’n kerk is een omvangrijke klus. Wij delen dat op in kleinere projecten, waarvoor we ook subsidie aanvragen bij de Rijksdienst Cultureel Erfgoed. De kerk is Rijksmonument, de kosterswoning en de pastorie zijn gemeentelijke monumenten.” In november werd er in de kerk de eerste Windesheimer Kloostermarkt gehouden. Adriaan: ,,Dergelijke activiteiten willen we vaker organiseren. Dat trekt mensen van binnen en buiten Windesheim en brengt zo de kerk weer onder de aandacht.” Dick vult aan: ,,Het is echt een prachtige locatie voor een receptie, een vergadering, een concert of lezing. Alle moderne faciliteiten zijn aanwezig, net als een grote parkeerplaats. Samen met vrijwilligers en in overleg met de koster, mevrouw Verweij, is er van alles mogelijk. Wij krijgen energie van ons werk voor de kerk van Windesheim.” Wat betreft de Vrienden van de Kerk blijft het gebouw de komende eeuwen het gezicht op Windesheim bepalen. Vriend worden? Meld u aan via vriendenkerkwindesheim.nl

Op landgoed Zandhove staan veel verschillende bomen, waaronder een verzameling naaldbomen. Een verhaal over waarom deze bomen naalden dragen, en bovenal over waarom bomen niet kunnen praten. Vroeger konden niet alleen de mensen en dieren, praten, maar ook de bomen. Waarom de bomen nu niet meer kunnen spreken, wordt uitgelegd in het volgende verhaal uit de digitale volksverhalenalmanak. De mensen hadden grote moeite met het feit dat de bomen konden praten. Als mensen met bijlen kwamen om de boom om te hakken, dan begon de boom vreselijk te klagen en te smeken, zodat je hart ervan brak. En de andere bomen klaagden en smeekten met hem mee. De mensen vroegen daarom aan de zon of hij de bomen hun spraak wilde afnemen. Maar de zon vond het prettig dat de bomen konden spreken, de zon luisterde graag als de bomen aan het zingen waren en daarom trok hij zich niets aan van wat de mensen vroegen. Het duurde echter niet lang of de zon werd zelf boos op de bomen. NAALDBOMEN ONTEVREDEN Toen de zon de bladeren aan de bomen had gegeven, waren ze allemaal tevreden, behalve de spar, de zilverspar en de den. Zij hadden naalden gekregen en dat beviel hen helemaal niet. Ze verloren in de herfst hun naalden, net als andere bomen hun blaadjes. De ontevreden spar, zilverspar en den gingen naar de zon en vroegen om bladeren, die geen enkel andere boom op de wereld heeft. De zon vervulde hun wens en gaf hen blaadjes van pure zijde. De spar, zilverspar en den waren trots op hun mooie blaadjes. Kort daarna werden ze door de regen helemaal doorweekt en bleef er niets over van de zijden blaadjes. Daarom gingen de spar, de zilverspar en de den voor de tweede maal naar de zon voor andere, betere bladeren. BLADEREN VAN KRISTAL De zon vervulde ook deze wens en ze kregen bladeren van zuiver kristal. De spar, de zilverspar en de den gingen tevreden terug en waren apetrots op hun bladeren van kristal. Maar kort daarna sloeg de wind hun kristallen bladeren stuk. De ontevreden naaldbomen wendden zich voor de derde maal naar de zon om andere betere bladeren te vragen. Dat was tegen het zere been van de zon, die erg boos werd op de ontevreden naaldbomen. Hij gaf ze hun naalden weer terug en stuurde ze terug naar de aarde. Eén ding heeft hij nog wel voor ze gedaan. Vanaf die tijd verliezen ze hun naalden niet meer in de winter, de regen doorweekt ze niet en de wind waait ze niet meer stuk. Maar de zon nam ook de spraak van alle bomen af. Hij was het met de mensen eens dat bomen niet moesten kunnen praten. Sinds die tijd kunnen de bomen niet meer spreken, alleen nog maar fluisteren en ruisen.